گلابگیران

روزی ز سر شوق به همراه رفیقان              گشتیم روان بهر تفرج سوی کاشان   

بودند همه شاد و غزل خوان و دل افروز        فارغ ز غم دل همه سرمست به آن روز 

مجبوب به آواز دمادم همه دم خواند               از صوت قشنگش نفراتی به عجب ماند 

روحانی آن جمع بده شاد و دل آزاد               بس شعر و ترانه ز قدیم خواند به فریاد 

او مسگری ولیدر دل زنده و بیدار                 بر کودک و بر پیر و جوان جمله همه یار 

استاد اجل رستمی و پیر دل آگاه                   پیوسته همی خواند غزل در طی آن راه  

لیلی بگرفت دست سوی مانلی ناز                 تا آنکه شود چشم دلش روی وطن باز  

یک جمع جوان نیز  چو گلهای بهاری            زیبا و ملوسک به نوا همچو قناری  

مقصود بدی بر همگان سوی نیاسر               تا بوی گل و مهر وطن را بکشند بر 

ایران که بود مأمن شیران و دلیران               بر دشت کویرش بنگر بس گل و ریحان 

عاشق به گلی گل زخداوند نشانه                  مقصود بود او همه ابزار و بهانه  

هر گوشه ی این خاک گهرریز جهان است      زیبایی و رز در همه ی ملک عیان است  

گل را که بود عمر دو روزی و زمانی           دریاب گلابش که زگل داده نشانی  

هم آمدن و رفتن ما چون گل زیباست             یک نام نکو همچو گلابیست که برجاست  

بگرفت جلیلی به ثنا دست در آنروز              صد شکر به آن روز و امروز و همه روز 

برچسب‌ها: گلابگیران شب یلدا...